เครก โทมัส แกเลอรี่ มีความยินดีนำเสนอการแสดงนิทรรศการฉลองครบรอบสิบปีของแกเลอรี่ โดยจะเป็นนิทรรศการแสดงผลงานภาพวาดและงานปั้นของศิลปินชาวเวียดนาม ที่ใช้ชื่อว่า เทน-เอเชียส ซีทีจี ซึ่งจะมีพิธีเปิดงานในวันที่ 21 มิถุนายน พ.ศ.2562 ระหว่างเวลา 18.00 – 21.00 น. ที่แกเลอรี่ในเมืองไซง่อน

ทุกๆฤดูร้อน เครก โทมัส แกลเลอรี่ (ซีทีจี) จะติดต่อไปยังศิลปินชาวเวียดนามที่ได้รับความนิยมในการสร้างสรรค์ผลงานเพื่อที่จะจัดแสดงในโอกาสฉลองวันครบรอบการก่อตั้งแกเลอรี่เมื่อปี พ.ศ. 2552 นิทรรศการนี้จัดขึ้นเพื่อเป็นเวทีในการแนะนำศิลปินทั้งที่มีชื่อเสียงอยู่แล้วหรือศิลปินหน้าใหม่ ซึ่งผลงานของพวกเขาจะได้จัดวางไปตามกำแพงและพื้น ในปีปฏิทินถัดไป งานฉลองครบรอบนี้ยังเป็นโอกาสที่เราจะได้แสดงความขอบคุณต่อผู้สนับสนุนแกเลอรี่ตลอดหลายปีที่ผ่านมา และเรายังมีความยินดีที่จะแจ้งว่า จะมีศิลปินหลายๆท่านที่ข้ามน้ำข้ามทะเลมาจากประเทศต่างๆเพื่อมาเข้าร่วมงานและพบปะสังสรรค์กับทุกท่านด้วย

เทน-เอเชียส ซีทีจี เป็นประเพณีการจัดงานครบรอบที่เราจัดขึ้นทุกปี และครั้งนี้นับเป็นครั้งที่ 10 แล้วนับตั้งแต่วันแรกที่แกเลอรี่ของเราได้เปิดประตูต้อนรับทุกท่านที่ทรานนัทดอท  ชื่อของงานเป็นการสะท้อนให้เห็นถึงจิตวิญญาณที่เราเชื่อว่าเป็นสิ่งจำเป็นในการสร้างสรรค์งานแสดงที่จะกระตุ้นความสนใจได้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ และทำให้เราสามารถดำเนินการแกเลอรี่เพื่อรองรับศิลปะใหม่ๆที่กำเนิดขึ้นมา  ในการจะทำเช่นนั้น เราได้ทำเรื่องธรรมดาในรูปแบบที่ไม่ธรรมดา และทำให้ทุกคนได้รับรู้ถึงความพยายามอย่างยิ่งยวดของเหล่าศิลปินที่ต้องก้าวผ่านอุปสรรคต่างๆในการสร้างสรรค์ผลงานออกมา ซึ่งความอิ่มเอมใจที่ผู้ชมได้รับยามเมื่อเสพงานศิลปะ ก็ล้วนมาจากความพยายามของเหล่าศิลปินนี่เอง

เปิดนิทรรศการ: 21 มิถุนายน – 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2562 เวลา 18.00 – 21.00 น.

โรงแรม 137 พิลลาร์ สวีท แอนด์ เรสซิเดนท์ กรุงเทพฯ จัดแสดง Art Rotation Series ครั้งที่สี่ ที่ทางโรงแรมฯ ภูมิใจนำเสนอผลงานศิลปะแนวป๊อบอาร์ตสีสดใส รังสรรค์โดย     จิรภัทร ทัศนสมบูรณ์ จิตรกรผู้เต็มเปี่ยมด้วยความคิดสร้างสรรค์ และได้รับรางวัลการันตีฝีมือมากมาย ผลงานชุดนี้นำเสนอถึงความขัดแย้งทางวัฒนธรรม สิ่งเก่ากับสิ่งใหม่ที่พยายามจะประสานกลมกลืนกัน โดยหยิบยกเอารูปแบบจิตรกรรมไทยสมัยโบราณ มาผสมผสานเข้ากับสัญลักษณ์นิยมของฝั่งตะวันตก เพื่อเป็นตัวแทนการเล่าเรื่องของการเผชิญหน้ากันระหว่างขนบธรรมเนียมประเพณีไทยและการไหลบ่าเข้ามาของลัทธิทุนนิยมตะวันตก ที่ทำให้เกิดการแลกเปลี่ยนทางวัฒนธรรมที่มีความขัดแย้งกันอย่างชัดเจน 

ผลงานของจิรภัทร ทัศนสมบูรณ์ มีสไตล์โดดเด่นไม่เหมือนใคร จึงทำให้ใครก็ตามที่ได้ชมผลงานของเขา   จะรู้สึกประทับใจและจดจำได้ตั้งแต่ในครั้งแรก ด้วยความแปลกในการนำเอาตัวละครไทยจากวรรณคดีเรื่องรามเกียรติ์ นำมาวาดร่วมกับตัวละครเด่น หรือบุคคลจากแวดวงต่างๆ ของสังคมตะวันตก ซึ่งมีทั้งจากวงการบันเทิงและการเมือง อาทิ เหล่าตัวการ์ตูนซูเปอร์ฮีโร่ มารีลีน มอนโร จอห์น เวย์น และ บารัค โอบามา    เป็นต้น และนำเสนอออกมาในรูปแบบของงานศิลปะแนวป๊อบอาร์ต รวมถึงการนำเอาผลงานอันโด่งดังและเป็นที่รู้จักของจิตรกรชื่อดัง อาทิ แอนดี้ วอร์ฮอล แวนโก๊ะ และอื่นๆ นำมาตีความใหม่ และใส่ลวดลายในแบบไทยร่วมสมัยเข้าไป เพื่อสื่อถึงมุมมองความคิด แรงบันดาลใจที่ได้จากสถานการณ์สังคมและบ้านเมืองในยุคปัจจุบัน 

จิรภัทร ทัศนสมบูรณ์ เกิดที่จังหวัดสมุทรปราการ ในปี พ.ศ. 2514 ปัจจุบันอายุ 48 ปี จบการศึกษาระดับปริญญาตรีจากคณะวิจิตรศิลป์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ในปี พ.ศ. 2539 และระดับปริญญาโท จากคณะจิตรกรรม ประติมากรรม และภาพพิมพ์ มหาวิทยาลัยศิลปากรในปี พ.ศ. 2542 โดยผลงานจากการทำวิทยานิพนธ์ทั้งจากระดับปริญญาตรี และปริญญาโท ได้รับรางวัลยอดเยี่ยมจากเวทีการประกวดพานาโซนิก คอนเทมโพรารี เพนต์ติ้ง ครั้งที่ 3 และครั้งที่ 4 จิรภัทรยังมีผลงานชิ้นอื่นๆ ที่ได้รับรางวัลอีกมากมาย และยังมีโอกาสได้เข้าร่วมจัดแสดงผลงานศิลปะอีกหลายครั้งทั้งในประเทศ และต่างประเทศ ได้แก่ ประเทศเกาหลีในปี พ.ศ. 2546, นิวยอร์ก ประเทศสหรัฐอเมริกาในปี พ.ศ. 2549, สิงคโปร์และจีนในปี พ.ศ. 2551 ซึ่งที่สิงคโปร์นั้นผลงานของจิรภัทรได้ถูกจัดแสดงที่พิพิธภัณฑ์ศิลป์และศาสตร์ (ArtScience Museum) ณ มารีน่า เบย์ แซนด์ และยังเป็นส่วนหนึ่งของการจัดแสดงผลงานชุด 15 Minutes Eternal ของแอนดี้ วอร์ฮอล นอกจากนี้จิรภัทรยังเป็นจิตรกรไทยเพียงคนเดียวที่ได้ถูกกล่าวถึงในหนังสือ “100 Painters of Tomorrow” จัดพิมพ์โดยสำนักพิมพ์ Thames & Hudson 

ผลงานชุดนี้จะถูกจัดแสดงที่บ้านบอร์เนียวคลับ และที่ลูอีส ทิฟฟิน กริลล์ บนชั้นที่ 26 ของ โรงแรม 137  พิลลาร์ สวีท แอนด์ เรสซิเดนท์ กรุงเทพ ฯ ตั้งแต่วันนี้ ไปจนถึงวันที่ 11 กรกฎาคม พ.ศ. 2562 นิทรรศการเปิดให้ประชาชนทั่วไปเข้าชมได้ตั้งแต่เวลา 11.00 – 20.00 น. ของทุกวัน 

สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับงาน Art Rotation Series ครั้งที่ 4 หรือสอบถามข้อมูลเกี่ยวกับการซื้อภาพวาดกรุณาติดต่อคุณท็อปจากบริษัทฟาร์มกรุ๊ปที่เบอร์โทรศัพท์ 089-459-1545 หรือติดต่อโรงแรม 137 พิลลาร์ สวีท แอนด์ เรสซิเดนท์ กรุงเทพ ฯ ที่เบอร์โทรศัพท์ 02-079-7000 

ริชาร์ต โคห์ ไฟน์ อาร์ต (สิงคโปร์) มีความยินดีนำเสนอการแสดงนิทรรศการเดี่ยวของศิลปิน ยิม มาลีน (เกิดพ.ศ.2525) ที่ประเทศสิงคโปร์ นิทรรศการจะจัดขึ้นตั้งแต่วันที่ 7-22 มิถุนายน 2562 ที่ ริชาร์ต โคห์ ไฟน์ อาร์ต สิงคโปร์ งานแสดงนิทรรศการจะมีผลงานศิลปะสื่อผสม 12 ชิ้นซึ่งประกอบไปด้วย ผลงาน 8 ชิ้น เป็นกระดาษแข็งที่ติดอยู่กับผนังและหนังสือ และผลงานอีก 4 ชิ้นเป็นรูปปั้นที่ทำมาจากกระดาษบาง

ในผลงาน เงาแห่งการเปลี่ยนแปลง  (The Shadow of Change) ยิมพิจารณาถึงเงาสะท้อนของชีวิตผ่านการเคลื่อนไหว ไม่ว่าจะเป็นวัฎจักรของชีวิต การเกิด (และการเกิดใหม่) การมีชีวิต (การเคลื่อนที่และการเคลื่อนไหวผ่านห้วงเวลา และผ่านอารมณ์ทั้งความสุขใจและความเศร้าใจ) และการตาย (การตาย การย่อยสลายและความเปราะบางของชีวิต) ทั้งหมดนี้ได้ถูกห่อหุ้มในผลงานของเธอ ที่ฝังรากลึกในประวัติศาสตร์ของเธอในฐานะคนที่เคยประสบพบเจอสงครามกลางเมือง และยังเห็นความไม่ปลอดภัยของสิ่งแวดล้อมและธรรมชาติอีกด้วย

ในงานแสดงศิลปะนี้ ผู้เข้าชมจะได้เห็นผลงานที่เป็นเอกลักษณ์ของยิมอย่าง “Decomposition” ผ่านรูปร่างที่ไม่แน่นอนในรูปแบบศิลปะชีวรูปได้อย่างสวยงาม สื่อกลางหลายรูปแบบที่ถูกผนึกในภาพสะท้อนของศิลปินต่อความเชื่อมโยงถึงกันของสรรพสิ่งทั้งมวล ส่วนสำคัญของผลงาน “Decomposition” สำรวจทิวทัศน์และรูปภาพ ในซีรีย์ดังกล่าวยิมได้ความคิดมาจากการอาศัยและเดินทางผ่านระบบนิเวศที่หลากหลายในสิ่งแวดล้อมสี่รูปแบบเปรียบเทียบระหว่างบ้านของเธอและประเทศของเธอเป็นเวลาหลายปี

ยิมนำเสนอซีรีย์ผลงาน ‘Decomposition’ ผ่านศิลปะสื่อผสม โดยผสานการวาดภาพบนกระดาษและกระดาษแข็งบนประติมากรรมนูน ในภาพวาดของเธอ ยิมสร้างรูปทรงในจินตนาการ บางครั้งก็เป็นรูปดาวเคราะห์ที่แปลกประหลาดและเป็นที่น่าจดจำ ในความเป็นจริงแล้วรูปทรงดังกล่าวมีความเกี่ยวข้องกับสภาพจิตของเธอ  อีฟ สโลทอฟสกี (Yves Zlotowski) “ในผลงาน ‘Colorful Decomposition’ คนเรามักจะเห็นเซลล์ที่ได้รับการสังเกตผ่านกล้องจุลทรรศน์ นอกจากนี้ทิวทัศน์ที่เติมเต็มพื้นที่ว่างของภาพวาด และเทคนิคดังกล่า ทำให้นึกถึงรูปแบบของการบุกรุก โดยที่ทิวทัศน์ปรากฎในรูปแบบที่เอ่อล้นออกจากกรอบ ความรู้สึกถึงความบริบูรณ์ได้ถูกเสริมด้วยประติมากรรมผ่านรูปทรงขนาดใหญ่  ในที่ซึ่งมาลีนมุ่งที่จะทำให้ผู้ชมระลึกถึงความหมกมุ่นในทิวทัศน์ในจิตใจ” ในประติมากรรมแบบนูน ยิมทำการท้าทายผู้ชมในการเรียนรู้เกี่ยวกับภูมิศาสตร์ของผลงานเธอที่จะเปิดเผยเกี่ยวกับการแตกแยกและบาดแผล การเปลี่ยนแปลงอุณหภูมิ การทะลักและการรั่วไหล การชำระล้างและสิ่งที่เหลืออยู่ เบาะแสที่หายากของการเจริญเติบโตใหม่ นอกจากนี้ยิมยังเปิดเผยประติมากรรมทีทำมาจากกระดาษบางที่แสดงให้เห็นถึงการพัฒนาจากซีรีย์ผลงาน “Decomposition” ของเธอ

ยิมเป็นหนึ่งศิลปินชาวเขมรตัวน้อยที่กำลังเติบโต ถึงแม้ว่าเหล่าศิลปินจะแบ่งปันแนวคิดศิลปะสื่อผสม ยิมเป็นเพียงศิลปินคนเดียวที่ผลิตรูปภาพ ด้วยการจัดการอย่างตรงจุดเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมทางธรรมชาติที่เปลี่ยนแปลงไปทั่วโลก

มหาวิทยาลัยศิลปากร ร่วมกับหอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานคร จัดนิทรรศการภาพพิมพ์และ วาดเส้นนานาชาติ ครั้งที่ 5 เพื่อสนับสนุนให้ศิลปินมีเวทีแสดงความสามารถและความคิดสร้างสรรค์ รวมทั้งเปิดโอกาสให้ศิลปินไทยได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์ ความคิด และมุมมองที่หลากหลายในด้านศิลปวัฒนธรรมร่วมกับศิลปินทั่วโลก โดยเชิญชวนให้ศิลปินทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติส่งผลงานภาพพิมพ์และวาดเส้นเข้าร่วมประกวด จำนวน 1,081 คน จาก 54 ประเทศ รวมผลงานทั้งสิ้น 2,488 ชิ้น แบ่งเป็นผลงานภาพพิมพ์ 1,470 ชิ้น และผลงานวาดเส้น 1,018 ชิ้น ทั้งนี้ คณะกรรมการคัดเลือกและตัดสิน ซึ่งประกอบด้วยคณาจารย์ผู้ทรงคุณวุฒิด้านศิลปะทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติ และศิลปินแห่งชาติ ได้พิจารณาคัดเลือกผลงานที่ได้รับรางวัล โดยแบ่งตามประเภทผลงาน ดังนี้

ผลงานประเภทภาพพิมพ์

รางวัล Grand Prize 

ได้แก่ ผลงาน “Master 08” โดย Jing Liu ศิลปินชาวจีน 

รางวัล  Triennale Prize  

มีผลงานที่ได้รับรางวัล ทั้งสิ้น 4 ผลงาน ดังนี้
  – ผลงาน “Restoration” โดย Kamruzzaman ศิลปินชาวบังคลาเทศ 

  – ผลงาน “He lives 2” โดย Akimitsu Tamawake ศิลปินชาวญี่ปุ่น
  – ผลงาน “The Dyadic Pair 5” โดย ธำรงศักดิ์ นิ่มอนุสสรณ์กุล ศิลปินชาวไทย
  – ผลงาน “Student 2” โดย จตุพร ปานน้ำผึ้ง ศิลปินชาวไทย 

ผลงานประเภทวาดเส้น

รางวัล Grand Prize 

ได้แก่ ผลงาน “The Disintegration of Form #13” โดย ธนชัย พรหมรัตน์ ศิลปินชาวไทย   

รางวัล  Triennale  Prize 

มีผลงานที่ได้รับรางวัล ทั้งสิ้น 4 ผลงาน ดังนี้
  – ผลงาน “Letter to D 9,5” โดย Slawomir Grabowy ศิลปินชาวโปแลนด์
  – ผลงาน “Realms i” โดย Rizal  Pramana ศิลปินชาวอินโดนีเซีย
  – ผลงาน “Life Balance” โดย Heri Purwanto ศิลปินชาวอินโดนีเซีย
  – ผลงาน “Timeless” โดย นที สุจิตรา ศิลปินชาวไทย

นอกจากนี้ ยังมี รางวัล Purchase Prize ซึ่งเป็นรางวัลที่ตัดสินโดยไม่แยกประเภทผลงาน และมอบให้โดยผู้ร่วมสนับสนุนนิทรรศการ จำนวน 7 รางวัล ดำเนินงานโดย ฝ่ายนิทรรศการ หอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานคร

กิจกรรมการศึกษา

กิจกรรม Workshop การทำภาพพิมพ์โฟมอัดโ ดย นักศึกษาสาขาวิชาภาพพิมพ์ คณะจิตรกรรม ประติมากรรม และภาพพิมพ์ มหาวิทยาลัยศิลปากร ทุกวันเสาร์ เริ่มวันเสาร์ที่ 8 มิถุนายน – วันเสาร์ที่ 3 สิงหาคม 2562 กิจกรรมแบ่งออกเป็น 2 รอบ  รอบแรก เวลา 14.00 – 15.00 น. และรอบที่สอง เวลา 17.00 -18.00 น.

ติดตามรายละเอียดกิจกรรมเพิ่มเติมได้ที่ www.bacc.or.th หรือ www.facebook.com/baccpage

เหตุผลหนึ่งที่เราหลงรักฝรั่งเศสก็คืองานศิลปะ โดยเฉพาะงานศิลปะลัทธิประทับใจ หรือ impressionism และทุกฤดูใบไม้ผลิจนถึงฤดูร้อนเราจะต้องนึกถึงศิลปินผู้ได้รับการยกย่องว่าเป็นชั้นครูหรือมาสเตอร์ของศิลปะแนวนี้นั่นก็คือ Claude Monet ด้วยเหตุผลว่าบ้านของเขาที่ Giverny จะสวยที่สุดในช่วงนี้

เรารู้จักโมเนต์จากผลงานมากมายของเขา และหนึ่งในนั้นก็คือภาพสระบัวหรือดอกบัวที่ใครต้องการชมแบบอิ่มตาอิ่มใจต้องไปที่พิพิธภัณฑ์ Musee de l’Orangerie ในสวนตุยเลอรี เพราะมีภาพดอกบัวและบึงน้ำ 8 ภาพขนาดใหญ่ของโมเนต์จัดแสดงอยู่ แต่ใครที่อยากจะชมสวนและความงดงามของบึงบัวเช่นเดียวกับสมัยโมเนต์ยังมีชีวิตอยู่และวาดภาพบึงบัวนี้ก็ต้องไปจิแวร์นีในช่วงฤดูร้อน

การเดินทางและการเข้าชมสามารถเช็กได้จากเว็บไซต์ www.giverny.org สามารถไปเช้า-เย็นกลับได้สบายๆ หรือถ้าเช่ารถพร้อมคนขับจากปารีสไปเที่ยวก็ยังแวะชมแวร์ซายได้อีก เพราะอยู่ไม่ไกลกัน ใครที่มีโอกาสไปปารีสในช่วงนี้ควรไปชมบ้านและสวนของโมเนต์เป็นอย่างยิ่ง เพราะดอกไม้จะบานสะพรั่งงดงาม

ใครที่เคยชมผลงานศิลปะของโมเนต์จะสัมผัสได้ถึงความละเอียดละมุนละไมในความสุนทรีย์ที่ถ่ายทอดออกมาทางฝีแปรงและการใช้สีสันต่างๆ เขาชอบวาดภาพกลางแจ้ง ภาพฤดูต่างๆ แม้จะเป็นทิวทัศน์ที่ธรรมดา แต่เขาก็สร้างความน่าสนใจให้เกิดขึ้นได้ อย่างภาพแนวต้นไม้ริมน้ำ เขาวาดมุมเดิมในช่วงเวลาต่างๆ ทั้งช่วงลมแรง แดดออกจ้า ฤดูใบไม้ร่วง ฤดูร้อน ทั้งหมดนี้คือมุมเดิม แต่ภาพที่ออกมากลับมีความแตกต่าง มีรายละเอียดที่ต่างกันให้ความรู้สึกถึงบรรยากาศนั้นจริงๆ

ใครเคยชมภาพด้านหน้าโบสถ์ La Cathedrale de Rouen ที่เขาวาดแต่ละช่วงเวลา อย่างรุ่งอรุณ แดดจ้า แดดหม่น และยามเย็นพระอาทิตย์ตก ด้วยมุมเดียวกัน แต่ตัวภาพให้อารมณ์ที่ต่างกันอย่างสิ้นเชิง แม้จะมีความสามารถมากมาย แต่ความที่ศิลปะแนวนี้เป็นของใหม่ของยุคนั้น เขาจึงต้องใช้เวลาจนอายุเกือบห้าสิบปีถึงจะได้รับการยอมรับให้เป็นมาสเตอร์ของอิมเพรสชั่นนิสม์ แต่ก็ยังดีกว่าศิลปินในลัทธินี้อีกหลายคนที่ผลงานกลายเป็นที่ยอมรับเมื่อเสียชีวิตไปแล้ว

บ้านที่จิแวร์นีหลังนี้โมเนต์ได้ใช้เวลาอยู่นานที่สุดกว่าบ้านหลังไหนของเขาคือตั้งแต่ปี 1883 – 1926 เริ่มแรกไม่ได้มีขนาดใหญ่โตและเป็นบ้านหลังยาวเช่นนี้ หากแต่เป็นบ้านที่ลึกห้าเมตรเช่นนี้แต่แรก ต่อมามีการเพิ่มเติมปีกซ้าย-ขวาของบ้านเพื่อการใช้สอยและเหมาะกัครอบครัวที่มีสมาชิก 10 คนของเขาซึ่งประกอบด้วยภรรยา ลูกชาย 2 คน และที่เหลือคือลูกเลี้ยงชายและหญิง ทำให้ตัวบ้านดูเป็นบ้านหน้ากว้างยาวมาก มีประตูทางเข้า 3 ด้าน คือตรงกลางเป็นทางเข้าหลัก ทางขวาของตัวบ้านคือส่วนของโมเนต์ มีสตูดิโอของเขาที่ต่อเติมมาจากโรงนาที่เป็นสตูดิโอแห่งแรกของเขาในบ้านที่จิแวร์นี ชั้นบนส่วนนี้คือห้องนอนของเขา และอีกห้องหนึ่งเป็นห้องนอนของอลิซ ภรรยาของเขา การแยกห้องนอนนี้เป็นธรรมเนียมของชนชั้นกลางถึงชั้นสูงของยุคนั้นที่สามีภรรยาจะแยกห้องนอนกัน แต่ก็มีประตูเชื่อมไปหากันได้

ส่วนอีกด้านหนึ่งของบ้าน ชั้นล่างคือห้องครัวที่สวยงาม และเป็นภาพที่หลายๆ คนจะจดจำบ้านที่จิแวร์นี ส่วนชั้นบนเป็นห้องนอนของบรรดาลูกเลี้ยงของเขา ส่วนลูกชายทั้งสองนั้นห้องนอนก็จะอยู่ถัดจากห้องนอนของภรรยาของเขามาทางกลางบ้าน

การชมบ้านจะเข้าทางเข้าหลักตรงกลาง ที่นั่นจะมีห้องพักคอยเป็นห้องนั่งเล่นกลายๆ ทาสีฟ้า เรื่องสีสันของแต่ละห้องนี้โมเนต์เป็นคนเลือกเอง เพราะเขาไม่ต้องการบ้านในขนบเดิมๆ ของยุคสมัยนั้นที่จะออกมืดๆ ทึมๆ ถ้าเทียบกับยุคสมัยที่เราจะเข้าใจก็คือยุควิกตอเรียนของอังกฤษนั่นเอง โมเนต์เลือกที่จะทาบานเกล็ดของบานหน้าต่างและกรอบหน้าต่างด้วยสีเขียวแทนที่จะเป็นสีเทาซึ่งเป็นสีบังคับของยุคนั้น ส่วนสีชมพูของผนังนั้นเขาก็เลือกเอง แต่ถ้ามองจากด้านนอกเราจะเห็นตัวบ้านถูกคลุมด้วยไม้เลื้อยด้วยความตั้งใจของเขาที่จะให้ตัวบ้านกลมกลืนไปกับสวนเบื้องนอกโดยการปลูกกุหลาบเลื้อยและVirginia creeper หรือต้นเถาคัน ที่บางคนเมื่อถูกน้ำจากผลที่ผิวหนังจะรู้สึกคันจึงเป็นที่มาของชื่อ แต่ด้วยตัวต้นแล้วไม่ได้ทำให้คัน และเป็นไม้เถาที่ไม่ทำลายพื้นผิวที่เลื้อยเกาะจึงเหมาะจะปลูกคลุมผนังด้านนอก

ตั้งแต่ห้องแรกคือห้องพักคอยที่ทาสีฟ้าเราจะเห็นภาพประดับตามผนังส่วนต่างๆ เป็นภาพพิมพ์ญี่ปุ่น และเป็นเช่นนี้ทุกห้อง โดยมีการเลือกภาพให้เหมาะกับสีสัน อย่างห้องนี้ก็จะเป็นภาพพิมพ์สีฟ้าหรือน้ำเงิน หรือเลือกให้เหมาะกับเรื่องราวของห้อง เช่น ห้องนอนของอลิซ ภรรยาของเขา จะเป็นภาพพิมพ์หญิงสาวชาวญี่ปุ่นทั้งหมด นอกจากนี้กระเบื้องปูพื้นห้องยังทำจากซีเมนต์ต่อเป็นลวดลายสวยงามซึ่งกระเบื้องซีเมนต์นี้เป็นของใหม่มากสำหรับยุคนั้น

ในห้องแพนทรีใกล้ๆ กับห้องสีฟ้าเป็นห้องที่มีอุณหภูมิไม่สูงจึงเหมาะที่จะเก็บอาหารในยุคที่ตู้เย็นไฟฟ้ายังไม่มี ห้องนี้ใช้เป็นที่เก็บไข่ไก่ที่มาจากเล้าไก่ ซึ่งเก็บได้มากถึงร้อยกว่าฟองทีเดียว และที่น่าสนใจคือตู้แพนทรีที่เสมือนตู้เก็บอาหารฝาทึบ ทั้งที่เป็นลิ้นชักและบานเปิดทั้งหมดจะมีกุญแจล็อก ตู้นี้ตกแต่งด้วยการแกะเป็นลายไม้ไผ่ตามส่วนต่างๆ แบบญี่ปุ่น แสดงว่าเจ้าของต้องชื่นชอบงานศิลปะญี่ปุ่นมากทีเดียว

และห้องที่ต้องเดินลงบันไดไปเพราะพื้นห้องจะอยู่ระดับเดียวกับพื้นดินก็คือห้องสตูดิโอแห่งแรกของโมเนต์ที่บ้านหลังนี้ แต่ก่อนคือโรงนา แต่ภายหลังต่อเติมให้เชื่อมเข้ากับตัวบ้านหลัก การที่พื้นอยู่ระดับดิน แต่เพดานห้องสูงเท่ากับห้องอื่นๆ ทำให้ห้องนี้มีเพดานสูงกว่าห้องใดๆ และมีแสงสว่างสาดส่องเข้ามาได้เต็มที่ บนผนังมีผลงานของศิลปินในยุคเดียวกันและเป็นเพื่อนของเขาซึ่งโมเนต์สะสมไว้ประดับเต็มทุกด้านของผนัง ห้องนี้มีบรรยากาศที่น่าสบาย และเฟอร์นิเจอร์บางชิ้นก็มีลวดลายแบบตะวันออก

ชั้นบนของส่วนสตูดิโอนั้นคือห้องนอนของโมเนต์ซึ่งตกแต่งอย่างเรียบง่ายด้วยเฟอร์นิเจอร์ในยุคสมัยนั้นที่ไม่มีการแกะสลักวิจิตรใดๆ ค่อนข้างทึบๆ ทึมๆ ขึงขังตามกระแสนิยม แต่ทว่าโมเนต์ให้ทำสีสดใส ไม่ว่าจะเป็นเตียงนอนและตู้เสื้อผ้าที่ทาสีเหลืองสดใส หัวเตียงมีภาพพิมพ์ญี่ปุ่นชิ้นโปรดของเขาประดับอยู่จำนวนหนึ่ง และตามผนังส่วนอื่นๆ ของห้องมีงานของศิลปินที่เป็นเพื่อนของเขาประดับอยู่ส่วนหนึ่ง มีโต๊ะเขียนหนังสือตั้งแต่ศตวรรษที่ 18 ทำจากไม้ลายสวยสีเข้ม มีฝาดึงลงมาปิดหน้าโต๊ะได้ ราวลูกกรงหน้าต่างและกรอบบานหน้าต่างทาสีเขียว กรุกระจกใส โดยมีหน้าต่างแบบบานเกล็ดทาสีเขียวเดียวกันอีกอยู่ชั้นนอกไว้ปิดกันแสงในฤดูร้อนที่แสงสว่างจัดจ้ายาวนาน

ถัดจากห้องของเขาเป็นห้องของอลิซ ภรรยาของเขา ที่ทาสีเขียวอ่อนและบางส่วนทาสีฟ้าอย่างกรอบกระจกเหนือเตาผิง รวมทั้งหน้าต่างด้านที่มองออกไปเห็นถนนด้านนอก ซึ่งมีไม่กี่ห้องในบ้านหลังนี้ที่หน้าต่างจะหันออกทางด้านนี้ เพราะที่เราเห็นหน้าต่างมากมายนั้นคือด้านที่หันเข้าหาสวน ห้องนี้ตกแต่งด้วยภาพพิมพ์รูปหญิงสาวชาวญี่ปุ่นทั้งหมดทั้งที่เป็นลายเส้นและภาพพิมพ์ที่ลงสี

ใกล้กันนี้คือห้องที่เป็นชานพักของบันไดที่เชื่อมต่อชั้นล่างและชั้นบนด้วยกัน มีตู้เก็บผ้าลินินสำหรับการใช้สอยประเภทต่างๆ จากห้องนอนของ อลิซสามารถมองเห็นส่วนที่เป็นห้องนอนของลูกๆ

ห้องนอนของลูกๆ ทั้งลูกชาย และลูกเลี้ยงชายหญิง ตกแต่งอย่างเรียบง่ายทั้งหมด และแน่นอนว่าต้องมีภาพพิมพ์ญี่ปุ่นประดับด้วย แต่ห้องที่ตื่นตาเพราะสีสันสดกระจ่างคือห้องรับประทานอาหารชั้นล่างที่มีขนาดใหญ่มาก และเป็นห้องที่สวยมากเพราะสีเหลืองที่ทาทุกส่วนของห้องรวมทั้งโต๊ะอาหารและเก้าอี้ พื้นเป็นกระเบื้องปูสลับสีกันในโทนน้ำตาลครีม ขับเน้นให้สีเหลืองโดดเด่นยิ่งขึ้น นอกจากเครื่องกระเบื้องลายสวยๆ ที่เป็นเครื่องใช้ไม้สอยบนโต๊ะอาหาร แต่เก็บไว้ในตู้ที่วางชิดผนังอย่างสวยงาม ก็มีภาพพิมพ์ญี่ปุ่นสีสดใสประดับอยู่ทุกส่วนของผนังที่เหลือในห้องนี้ ทำให้ห้องนี้น่าชมและใช้เวลาพอสมควรในการพินิจในแต่ละส่วน

แต่ห้องครัวที่อยู่ใกล้ๆ กันก็ทำให้คนที่ชอบการทำครัวต้องร้องว่านี่คือครัวในฝัน นอกจากตกแต่งผนังส่วนทำครัวด้วยกระเบื้องสีขาว-น้ำเงินลวดลายสวยงามแล้วยังมีหิ้งและราวทองเหลืองที่แขวนเครื่องครัวทองแดงจำนวนมาก อย่างหม้อที่มีด้ามจับไล่เรียงขนาดไปอย่างสวยงาม รวมทั้งกระทะทำด้วยทองแดงที่มีทั้งทรงรีสำหรับทอดปลาและทรงกลมแบบมาตรฐาน คนรักการทำครัวเห็นแล้วต้องอิจฉา รวมทั้งเตาอัลลอยแสนจะทันสมัยของยุคนั้น แต่มายุคนี้ก็ยิ่งดูสวยงามวินเทจ

แค่ในบ้านก็ชวนตื่นตา แต่เมื่อเราออกมาด้านนอก กุหลาบเลื้อยกำลังผลิดอกสีชมพูสะพรั่งส่งกลิ่นหอม มีเถาจัสมินอยู่ไม่ไกลส่งกลิ่นจรุงใจเชียว ม้านั่งสีเขียววางเป็นระยะๆ ให้นั่งพักชมสวน การตกแต่งสวนก็ทำเป็นอุโมงค์โค้งของเหล่าพันธุ์ไม้เลื้อยที่เกาะเกี่ยวกับโครงครึ่งวงกลม บ้านนี้เก๋ตรงที่สวนส่วนนี้เป็นสวนดอกไม้ แต่เมื่อเดินลอดทางเดินไปสวนอีกด้าน (มีถนนสาธารณะผ่ากลางที่ดินไม่ติดกัน) ที่เขาทำเป็นทางลอดใต้ดินก็จะเจอกับสวนที่จำลองเอาสวนไผ่แบบญี่ปุ่นมา ต้นไผ่โตงดงามเชียว ยิ่งลมพัดมา เสียงใบไผ่เสียดกับลมเป็นเสียงที่ฟังแล้วเย็นใจ

โคนแนวต้นไผ่เป็นคลองขุด มีสาหร่ายน้ำสีเขียวใต้น้ำใสไหลริน เดินไปอีกหน่อยก็เจอสระบัว ที่มาของภาพอันลือลั่นของโมเนต์ รวมทั้งสะพานเขียวที่มีเถาวิสทีเรียพันไว้เป็นส่วนหลังคาของสะพาน เรามาช่วงที่วิสทีเรียบานไปแล้วจึงเห็นแต่ใบเขียวๆ แต่เมื่อมองจากคนละด้านของบึงบัว สะพานโค้งสีเขียวนี้ก็ยังงดงามตรึงตรา

ทุกคนก็ต้องเดินหาว่ามุมไหนคือมุมที่โมเนต์มาตั้งผ้าใบเขียนภาพบ่อบัวที่เห็นสะพานโค้งสีเขียวนี้ แต่แทนที่จะหาภาพที่ไม่ยากหรอกถ้าจะหา แต่คนละฤดูกาลจะให้เหมือนกับภาพก็คงยาก เราชื่นชมสระบัวนี้ตามมุมต่างๆ อย่างในขณะเวลานั้นก็มีความงามที่เจริญตา ยิ่งช่วงที่มองผ่านต้นหลิวใหญ่และมีเรือแจวจอดริมตลิ่งนี่ชวนให้คนที่เป็นจิตกรหน่อยอารมณ์บรรเจิด เราเดินไปมาใช้เวลาอย่างมีความสุขในสวนด้านนี้ที่แม้จะมีดอกไม้น้อยกว่าสวนหน้าบ้าน แต่กลับร่มรื่นร่มเย็น เพราะมีน้ำ มีต้นไม้ใหญ่ขึ้นเป็นป่าหย่อมๆ

มาที่นี่แล้วสิ่งที่น่าสนใจไม่ได้มีแค่ตัวบ้านของโมเนต์ แต่หมู่บ้านรอบๆ ก็มีอะไรน่าสน มีแกลเลอรีศิลปะ มีโบสถ์ และหากใครหิว ตรงส่วนของมิวเซียมนั้นมีด้านหนึ่งเป็นร้านอาหารแบบบริการตัวเอง (อยู่นอกส่วนที่ต้องใช้บัตรเข้าชม) อาหารอร่อยใช้ได้ มีสินค้าที่ระลึกเกี่ยวกับมิวเซียมแห่งนี้จำหน่ายด้วย หรือจะนั่งตามคาเฟ่หรือร้านอาหารด้านนอกใกล้ๆ กับที่จอดรถก็มีให้เลือกอีก

มาเยือนที่นี่แล้วไม่แปลกใจว่าทำไมคนส่วนใหญ่จะชื่นชอบผลงานของโมเนต์ ยิ่งคนตะวันออกแล้วจะชื่นชอบงานของเขาได้ง่าย เพราะสีสันและรายละเอียดของภาพที่เขาถ่ายทอดมาจากความชื่นชอบในศิลปะภาพพิมพ์ของญี่ปุ่นที่มีทั้งเรื่องราวและการใช้สีสันที่สดใส เราจึงเห็นการใช้สีที่น่าสนใจในงานของโมเนต์ และเช่นเดียวกับในบ้านของเขาที่คงเป็นแรงบันดาลใจให้ใครที่ได้ไปเยือนอย่างแน่นอน

Author & Photographer : Sethapong Pawwattana