ร่วมย้อนเวลากลับไปยังยุคอนาล็อก ครั้งที่แผ่นเสียงเป็นเพียงฮาร์ดแวร์เดียวที่ส่งผ่านบทเพลงจากศิลปินสู่ผู้ฟัง ไปกับบุรินทร์ บุญวิสุทธิ์ และคอลเลกชั่นแผ่นเสียงส่วนตัวของเขาที่ไม่ได้เป็นเพียงแค่ของสะสมเท่านั้น มากกว่าของสะสม “ไม่ได้เรียกว่าสะสมนะครับ” บุรินทร์ปฏิเสธด้วยเสียงกลั้วหัวเราะ “ผมเริ่มรู้จักแผ่นเสียงตอนที่เรียนอยู่ที่อเมริกา ซื้อแผ่นดีเจมาเล่นมิกซ์เพลง แต่พอกลับมาประเทศไทยก็ไม่ได้อะไรนะครับ ขายทิ้งไปหมดเลย แต่จุดเปลี่ยนมันอยู่ตรงที่ผมอยากจะฟังเพลงของพี่บิลลี่ โอแกน อัลบั้ม ‘บิลลี่ บันลือโลก’ น่ะครับ แต่ไม่รู้จะหาฟังที่ไหน ก็ยุคนั้นเนอะ ซีดีเลิกผลิตไปแล้ว หาไม่ได้ ไม่มีเอ็มพีสาม ไม่มีบริการสตรีมมิ่งใดๆ แต่ผมอยากฟังจริงๆ เลยหันไปหาฮาร์ดแวร์โบราณที่แท้จริงอย่างแผ่นเสียง เรียกว่าไปเดินค้นของเก่าและเจอแผ่นพี่บิลลี่เข้าจริงๆ เลยกลับมาซื้อเครื่องเล่นแผ่นเสียงอีกครั้ง คิดว่านั่นคือจุดเริ่มต้นเลยนะ “ส่วนเพลงที่ทำให้เรารู้สึกได้ถึงเสน่ห์ของแผ่นเสียงแบบเห็นได้ชัดเจนคืออัลบั้มของ Sade ต้องอธิบายก่อนว่า นี่เป็นศิลปินที่ผมฟังด้วยระบบดิจิตอลมาตลอดชีวิต ผมได้ยินซาวด์นี้มาตั้งแต่เด็กๆ พอมาได้ฟังแผ่นเสียงที่ผลิตในยุคแปดศูนย์ ได้ยินซาวด์ที่ศิลปินเขาอยากให้เราได้ยินแล้ว มันคือแผ่นเปลี่ยนโลกของเราเลยนะครับ เป็นเสียงที่ผมไม่เคยได้ยินมาก่อนในชีวิต อย่างเสียงกลองนั้นจะนุ่มนวล เสียงสแนร์นี่เปลี่ยนไปอย่างชัดเจน ไม่แข็งกระด้างเหมือนการฟังจากซีดี พอหูได้ยินอย่างนั้นแล้วผมจึงเริ่มกลับไปค้นหาซาวด์ที่แท้จริงของยุคนั้นๆ ก็เริ่มต้นจากยุคแปดศูนย์นี่ล่ะครับ ทั้งเพลงไทยและเพลงต่างประเทศ เพลงที่เราคุ้นเคยจากการฟังซีดีนี่เปลี่ยนไปเลยนะครับหลังจากที่ฟังแผ่นเสียง” บุรินทร์อธิบายให้เราฟังง่ายๆ ว่า ความแตกต่างสำคัญระหว่างความเป็นอนาล็อกและดิจิตอลคือความแข็งกระด้างในเนื้อเสียงที่ใครๆ ก็สัมผัสได้อย่างชัดเจน “ซาวด์อนาล็อกคือสิ่งที่เป็นดนตรีจริงๆ ไม่มีการดัดแปลงหรือทำให้ไพเราะมากขึ้น เวลาฟังเราจึงรู้สึกเหมือนมีคนมาเล่นดนตรีสดให้เราฟัง ไม่เหมือนกับการฟังซีดีที่ยิ่งฟังยิ่งเหนื่อย การฟังแผ่นเสียงนี่ช่วยให้ผ่อนคลายครับ ผมสามารถนั่งนิ่งๆ […]