The Soundtrack of My Life
ผมจะมาชวนคุณผู้อ่านลอปติมัมคุยถึงเรื่องวัฒนธรรมฮิปฮอป ออกตัวก่อนครับว่าสำหรับผมแล้ว ฮิปฮอปคือทุกอย่าง เป็นเหมือนกับซาวด์แทร็กในการดำเนินชีวิตของผมที่ขาดไม่ได้เลยก็ว่าได้ เล่าย้อนความหลังนิดนึงนะครับ
ตอนเด็กๆ ผมโตมาในประเทศสหรัฐอเมริกา ก่อนออกจากประเทศไทย ผมไม่เคยรู้มาก่อนว่าฝั่งนั้นเขามีอคติกับชาวเอเชียเพราะผมถูกปลูกฝังมาว่า เวลามีชาวต่างชาติมาเมืองไทย เราต้องเข้าไปคุย เข้าไปต้อนรับเป็นอย่างดี เพราะเขาคือแขกบ้านแขกเมือง แต่พอไปอยู่ที่โน่น ผมเล่นสเกตบอร์ด แล้วโดนกระป๋องเบียร์เขวี้ยงใส่ โดนผรุสวาทใส่ อะไรแบบนี้ ผมเลยกลายเป็นคนกลุ่มน้อยไป โดนโยนไปรวมกลุ่มกับพวกเด็กสแปนนิช เด็กเม็กซิกัน และเด็ก ผิวดำ ผมก็เลยไปคลุกคลีตรงนั้น และเติบโตมากับวัฒนธรรมย่อยของพวกเขาไป
ช่วงนั้นคือช่วงประมาณค.ศ. 1989-1990 มีวงดนตรีอย่าง Public Enemy และ Bob Marley ออกมา ถือว่าเป็นดนตรียุคแรกๆ ที่เป็นประเภทกระตุ้นให้เราลุกขึ้นมาต่อสู้เพื่อสิทธิของตัวเอง นั่นเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมรู้สึกว่า … นี่ล่ะ คือการต่อสู้ ผมจำได้ว่าเพลง Fight the Power กินใจผมมาก เพราะเป็นช่วงที่ชนผิวดำพยายามเรียกร้องความเท่าเทียม เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกได้ว่านี่คือมูฟเม้นต์ของเรา เราไม่ได้อยู่ฝั่งโน้นนะ เราอยู่ฝั่งนี้ นี่คือดนตรีของเรา นี่คือภาษาที่เราใช้ร่วมกัน เพลงที่เราฟัง ไลฟ์สไตล์ที่เราใช้ ผมก็เลยซึมซาบมาจากจุดนั้น ผมถูกโยนใส่เข้าไปตรงนั้น และซึมซาบมาเป็นวิถีชีวิต นี่อาจจะไม่ใช่ชีวิตที่เราเลือกเอง แต่ก็เป็นวิถีชีวิตของผม ที่ทำให้ผมเติบโตมาจนถึงวันนี้
เหตุผลหลักที่ผมรักวัฒนธรรมนี้ทั้งๆ ที่ผมไม่ได้เป็นคนเลือกตั้งแต่แรก นั่นเป็นเพราะว่าผมเห็นความชัดเจนจากอะไรหลายๆ อย่าง และในที่สุด ผมก็เต็มใจเลือกที่จะอยู่ตรงนั้น ใช้ชีวิตแบบนั้น ผมโตมากับเพลงฮิปฮอป ที่มีลักษณะแตกต่างจากเพลงประเภทอื่นๆ นั่นคือ เพลงฮิปฮอปเป็นเพลงที่มีเรื่องราว เป็นเรื่องเล่า อย่าลืมว่าเพลงแบบนี้เกิดขึ้นเพราะพวกเขาใช้ดนตรีเป็นสื่อในการแสดงตัวตน เป็นสื่อในการก่อกบฎ พวกเขาใช้ดนตรีเป็นเครื่องมือเปลี่ยนโลก นั่นก็ทำให้ดนตรีฮิปฮอปมีพลังมากกว่าเพลงรัก หรือดนตรีเมโลดี้สวยงามทั่วไป ผมก็เลยอินกับดนตรีประเภทนี้ และก็ใช้ชีวิตกับวัฒนธรรมแบบนี้มาโดยตลอด ถือเป็นซาวด์แทร็กสำคัญที่กำหนดวิถีชีวิตของผมเลยก็ว่าได้ครับ
คุณผู้อ่านคงจะเห็นแล้วใช่ไหมครับว่า ดนตรีมีอิทธิพลต่อชีวิตมนุษย์เป็นอย่างมากจริงๆ ผมเชื่อเสมอครับว่าการปลูกฝังดนตรี กีฬา และศิลปะให้กับเด็กๆ นั้นไม่มีอะไรเสียหายแต่อย่างใด ชีวิตผมเอง ถ้าปราศจากดนตรีในการดำเนินชีวิต คงมาไม่ถึงปัจจุบันนี้ได้ เดี๋ยวเล่มหน้า ผมจะมาชวนคุณผู้อ่านคุยกันต่อเรื่องความลื่นไหลทางวัฒนธรรมฮิปฮอป รวมไปถึงการผสมผสานวัฒนธรรมแต่ละประเภทเข้าหากันในวันที่โลกไร้พรมแดนแบบนี้ครับ