Anindam Choudhury (อนินดัม โชฮูรี) ผู้บริหารวิสัยทัศน์ดีจากสายการบิน Jet Airways หรือสายการบินเอกชนที่ใหญ่และมีเส้นทางบินมากที่สุดในประเทศอินเดียมาร่วมพูดคุยกับเราถึงวิธีการบริหารงาน และการบริหารคนในวงการธุรกิจที่มีความเครียดและการแข่งขันสูงเป็นอันดับต้นๆ ของโลก
ทำไมถึงมาทำงานกับ Jet Airways ได้
ผมอยู่ในแวดวงสายการบินมาได้ 16 ปีแล้วครับ ผมก็เริ่มต้นเหมือนกับเด็กผู้ชายทั่วๆ ไป คือสนใจเรื่องเครื่องยนต์กลไกและเรื่องเครื่องบิน แต่ผมไม่รู้เรื่องธุรกิจการบินเลยนะครับ มันเป็นโอกาสที่ผ่านเข้ามาตอนที่ผมอยู่ที่กัลกาตา ตอนนั้นผมทำงานเป็นช่างภาพ แต่ผมก็ได้มีโอกาสได้เข้ามาทำงานในส่วนของคาร์โก้สายการบิน ตอนนั้นผมดูหนังเรื่อง Top Gun นะ และคาดหวังว่ามันจะแฟนซีแบบนั้น (หัวเราะ) ซึ่งก็ไม่จริงเลย การทำงานสายการบินเป็นอีกเรื่องหนึ่งเลยีเดียว หลังจากคาร์โก้ ผมก็ไปทำงานในส่วนดูแลลูกค้า ซึ่งผมดีใจมากที่ได้มีโอกาสทำงานในส่วนต่างๆ เหล่านี้ เพราะพอผมมารับตำแหน่งบริหาร มันทำให้ผมเข้าใจเนื้องานและธรรมชาติของงานอย่างแท้จริง ทำให้ผมมองและแก้ปัญหาต่างๆ ได้รอบด้านมากขึ้น
ทำไมถึงย้ายจากงานด้านกราวด์มารับตำแหน่งบริหารได้
ก็เป็นโอกาสเหมือนเคยครับ ตอนแรกบริษัทให้ผมมาทำงานในส่วนของลูกเรือ ซึ่งผมรู้ดีว่ามันต้องอาศัยทักษะและความอดทนเฉพาะ ซึ่งผมเองก็ไม่แน่ใจว่าตัวเองเหมาะสมหรือไม่ ต่อมาผมก็ได้มีโอกาสย้ายมาทำงานที่สำนักงานใหญ่ในมุมไบ และก็เป็นโอกาสมาเรื่อยๆ ผมไม่เคยวางแผนว่าจะทำอะไรนะ โอกาสมันเข้ามา และผมก็รับ และโอกาสก็ส่งผมมาที่สิงคโปร์ มาเมืองไทย และก็กำลังจะไปฮ่องกงนี่ล่ะครับ
ความแตกต่างระหว่างอาชีพช่างภาพและอาชีพผู้บริหาร
จริงๆ แล้วการทำงานอะไรก็ตามมันก็ต้องอาศัยความคิดสร้างสรรค์ด้วยกันทั้งนั้น โดยเฉพาะในอุตสาหกรรมการบินที่มีการแข่งขันสูง ซึ่งคนส่วนใหญ่ก็จะใช้กลยุทธ์การปรับราคาลงเพื่อให้แข่งขันกันได้ ซึ่งความคิดสร้างสรรค์ของผมในฐานะช่างภาพช่วยให้ผมคิดกลยุทธ์ต่างๆ ได้อย่างหลากหลายมากขึ้น ผมเชื่อว่าลูกค้าเราไม่ได้ต้องการราคาที่ถูกที่สุด แต่เขาต้องการราคาที่สมเหตุสมผลที่สุด ดังนั้นผมจึงวางกลยุทธ์ให้ลูกค้ากลับมาหาเราเพราะเรามีอะไรที่แตกต่างจากสายการบินอื่น ไม่ใช่แค่อาหารฟรีเท่านั้น แต่เราจะเชื่อมโยงตัวเราเองกับลูกค้า มีการทำเมมเบอร์ชิป มีการจัดการดาต้าเบสลูกค้าโดยแยกตามความชอบของแต่ละบุคคล ทำให้เราสามารถรับมือและบริการพวกเขาได้อย่างเอ็กซ์คลูซีฟ และนั่นก็เป็นกลยุทธ์ที่ทำให้พวกเขากลับมาบินกับพวกเรา ลูกค้าหลายๆ คนของเราก็มีเครื่องบินส่วนตัว แต่พวกเขาก็เลือกที่จะใช้บริการกับเรา นั่นทำให้เราอยู่รอดได้เป็นอย่างดีในภาวะการแข่งขันแบบนี้
ในฐานะหัวหน้า คุณมีวิธีการจัดการผู้ใต้บังคับบัญชาอย่างไร
ผมเคยทำงานเป็นคนนำปีนเขามาก่อน และผมก็เรียนรู้จากการทำงานตรงนั้นมาอย่างมากว่าเวลาเราไปปีนเขา ผมไม่ใช่คนเดียวที่จะต้องปีนขึ้นไปและกลับลงมา แต่ผมต้องเอาคนอื่นขึ้นไปและกลับลงมาด้วย สิ่งสำคัญที่สุดก็คือ ทุกคนต้องมีชีวิตรอดกลับมา ผมต้องดูแลให้ทุกคนปลอดภัย ดังนั้น เป้าหมายไม่ใช่อยู่ที่การพิชิตยอดเขาเท่านั้น แต่คุณต้องกลับลงมาด้วย ดังนั้นการลงมือทำอะไรบางอย่างนั้น คุณต้องดูภาพรวมทั้งหมดให้ทุกอย่างไปด้วยกันอย่างราบรื่น ดังนั้น ผมจึงต้องดูทุกอย่างแบบองค์รวม นอกจากนั้น เวลาที่เกิดเหตุการณ์ร้ายแรงขึ้น ไม่ว่าอะไรก็ตาม ผมจะต้องคุยกับทีมเสมอว่าเราจะต้องมีระบบที่พวกเราเข้าใจกันในการแก้ปัญหาแต่ละจุด บางครั้งเรื่องที่เกิดขึ้นก็อยู่เหนือการควบคุม คุณอาจจะทำอะไรไม่ได้เลย แต่คุณก็ต้องมีวิธีการรับมือและแก้ปัญหารองรับเสมอ ผมมักจะพูดเสมอว่าเราต้องมีแพลนเอ แพลนบี แพลนซี และแพลนอื่นๆ เพื่อที่จะสับไปสับมาในแต่ละสถานการณ์ได้ ก็วกกลับมาเรื่องเดิม นั่นคือ ความคิดสร้างสรรค์ ซึ่งความคิดสร้างสรรค์ในการบริหารงานและบริหารคนก็เป็นเรื่องที่สำคัญในการเป็นผู้บริหารนั่นเอง
นิยามความสำเร็จของคุณ
มันเปลี่ยนไปเรื่อยๆ นะครับ เมื่อสิบห้าปีที่แล้ว ตอนเริ่มงานใหม่ๆ นิยามความสำเร็จของผมก็แค่ซื้อบ้านซื้อรถได้ แต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไป ผมอยากจะประสบความสำเร็จในแง่ที่ว่าผมสามารถทำให้ทุกคนรอบตัวมีความสุขมากแค่ไหน ไม่ใช่แค่เรื่องเงินหรือตำแหน่งเท่านั้น แต่ความสำเร็จในเรื่องง่ายๆ อย่างการมีความสุขและการใช้ชีวิตได้อย่างสมดุลและลงตัวเท่านั้น
อนาคตของ Jet Airways
เราจะทำให้มุมไบและเดลีกลายเป็นศูนย์กลางที่สามารถเชื่อมต่อไปที่ไหนก็ได้ในโลกนี้ อย่างไรก็ตาม เราก็จะเน้นที่ประเทศแถบเอเชียและอ่าวเปอร์เซียเป็นหลัก อาจจะขยายต่อไปที่ประเทศจีน ส่วนทวีปยุโรปนั้น เราก็จะเน้นความร่วมมือกับสายการบินฝั่งยุโรปเพื่อเปิดทางเลือกให้กับลูกค้าของเรามากขึ้น และในปัจจุบันสนามบินแห่งใหม่ของเดลีก็ทันสมัยขึ้นมาก มีพิพิธภัณฑ์เล็กๆ ถึงสองที่ในสนามบิน ถ้าคุณต้องมาต่อเครื่องที่นี่ คุณก็จะได้รับความสะดวกสบายมากกว่าไปต่อเครื่องที่อื่น นั่นคือเป้าหมายหลักของเราครับ
Content by Pacharee Klinchoo, Photography by Sompoch Thuamcharoen