ถ้าอยากรู้ว่าทำไม ชาวฟิลิปปินส์ถึงรัก ‘แมนนี ปาเกียว’ ทุกบรรทัดข้างล่างนี้คือคำตอบ
1. ปาเกียวเติบโตในครอบครัวบ้านแตกสาแหรกขาด พ่อทิ้งให้แม่ของเขาเลี้ยงลูก 6 คนเพียงลำพัง ด้วยความยากจน ปาเกียวจึงต้องทำงานขายของกินนอนข้างถนนตั้งแต่ยังเด็ก เขาสัญญากับตัวเองว่า หากวันหนึ่งมีเงินเมื่อไร จะช่วยเหลือคนจน ซึ่งปาเกียวคงคาดไม่ถึงว่า ในเวลาต่อมา เขาจะทำได้มากกว่าความตั้งใจเสียอีก
2. ชีวิตมหัศจรรย์ของปาเกียวเริ่มต้นเมื่ออายุ 16 เมื่อเขาตัดสินใจเป็นนักมวยอาชีพ และขึ้นชกในรายการเล็กๆ ด้วยเงินค่าตัว 100 เปโซ (ประมาณ 130 บาท) หลังจากนั้นชายที่มีส่วนสูง 170 เซนติเมตรก็ค่อยๆสร้างชื่อให้ตัวเอง แม้ระยะแรกต้องลงจากเวทีในฐานะผู้แพ้อยู่บ้าง แต่ด้วยความมุ่งมั่นและการใส่ชีวิตที่ปลายนวม ทำให้แมนนีปาเกียวไปถึงตำแหน่งแชมป์โลกรุ่นฟลายเวท WBC ในปี 2541
3. การชกที่ปาเกียวเดินทางไปพิสูจน์ฝีมือที่สหรัฐอเมริกา ซึ่งรู้กันว่า ‘ถ้าไม่เจ๋งจริง ก็โดนถึบออกมาได้ง่ายๆ’ โดยเฉพาะนักชกเอเชียหลายคนที่ว่าเก่ง ก็ถูกลบชื่อบนสังเวียนมานักต่อนัก แต่นั่นไม่ใช่ลิขิตของนักสู้ชาวฟิลิปปินส์คนนี้ เขาใช้หมัดซ้ายที่รวดเร็วและทรงพลังล้มแชมป์โลกคนแล้วคนเล่า อาทิ มาร์โก อันโตนิโอ บาร์เรรา, เอริค โมราเลสม, ฮวน มานูเอล มาร์เกซ, ริกกี ฮัต ตัน, ออสการ์ เดิ ลา โฮยา และอีกเพี้ยบ ในจำนวนนี้หลายคนไม่เคยแพ้ใคร กระทั่งมาตะบันหน้ากับปาเกียว ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นนักมวยคนแรกที่ได้แชมป์โลกมากถึง 8 รุ่น จนได้ฉายาว่า ‘PACMAN’ นักมวยที่เก่งที่สุดเมื่อเทียบน้ำหนักกันแบบปอนด์ต่อปอนด์
4. ปี 2555 ถือเป็นจุดเริ่มต้นแห่งความยากลำบากของปาเกียว เมื่อเขาแพ้คะแนนอย่างไม่เป็นเอกฉันท์ให้กับ ทิโมธิ แบรดลีย์ นักมวยชาวอเมริกัน ต่อด้วยการแพ้น็อค ฮวน มานูเอล มาร์เกซ พร้อมกับคำถากถางจากคนมากมายว่าปาเกียวในวัย 34 หมดสภาพแล้ว แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ปาเกียวคิด เขาซ้อมหนักขึ้นเพื่อขึ้นชกนัดล้างตากับ แบรนด์ลีย์ เมื่อเดือนเมษายนปีที่แล้วพร้อมกับประกาศว่า ‘นี่คือศึกแห่งชีวิต ถ้าแพ้เขาจะแขวนนวม’ แล้วปาเกียวก็ไม่ทำให้กองเชียร์ทั่วโลกผิดหวัง เมื่อชนะคะแนนแบรดลีย์อย่างเด็ดขาด กระชากเข็มขัดแชมป์โลกมาครองอีกครั้ง
5. สำหรับชาวฟิลิปปินส์ ปาเกียวเป็นมากกว่าแชมป์เปียน เขาคือแรงบันดาลใจและเป็นฮีโร่ที่บริจาคเงินมากมายช่วยเหลือผู้ยากไร้ รวมถึงสร้างมูลนิธิ The Manny Pacquiao Foundation Fund ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกเมื่อมีการสำรวจสถิติพบว่าช่วงที่ปาเกียวขึ้นชก อัตราการก่ออาชญากรรมในฟิลิปปินส์เท่ากับ 0 แม้กระทั่งกระบวนการมุลสิมที่ต่อต้านรัฐบาลก็หยุดยิงในห้วงเวลานั้น
คนฟิลิปปินส์ทั้งชาติต่างจับจ้องไปที่หน้าจอโทรทัศน์ ส่งใจไปช่วยชายผู้ที่ทำให้พวกเขามีความสุขที่สุด ชายผู้ที่เคยเล่าถึงเส้นทางนักมวยด้วยประโยคสั้นๆ แต่อธิบายได้ถึงทุกรอยเหงื่อบนสังเวียนอย่างสมบูรณ์หมดจด
‘I want to be a Champion of Public Service’
ศึกที่เขาจะพบกับฟลอยด์วันที่ 2 พฤษาคมนี้ คาดว่าอาจจะทำให้ฟิลิปปินส์ในขณะนั้นกลายเป็นเกาะที่เงียบไร้ผู้คนบนท้องถนนแน่นอน